- Rejestracja
- Mar 26, 2006
- Postów
- 2,186
- Buchów
- 6
Siedząc i przeglądając forum zauważyłem , że nie ma zbyt dużo informacji o wentylacji i wentylatorach.
Postanowiłem zebrać wiadomości z Internetu i połączyć je w całość .
Zawsze coś tam więcej informacji będzie .
To zaczynamy od początku :
Co to jest wentylator?
Ogólnie mówiąc, wentylator jest rodzajem pompy, która napędza przepływ powietrza w instalacji wentylacji.
Wentylatory - rodzaje i zastosowanie
Zadaniem wentylatora jest skuteczne odprowadzenie zanieczyszczonego powietrza wewnętrznego (para wodna, zarodniki grzybów i pleśni). Dobrze dobrany i poprawnie zainstalowany wentylator zapewnia odpowiednią jakość powietrza.
Wentylatory - podstawa wentylacji mechanicznej.
Praca wentylatora polega na wymuszaniu przepływu powietrza w danym kierunku oraz z wymaganą wydajnością (określona ilość powietrza, która musi przepływać w jednostce czasu).
Wentylator jest rodzajem sprężarki - zwiększa energię kinetyczną powietrza, czyli nadaje mu prędkość i wymusza jego ruch w określonym kierunku. Potrzebną energię wentylator pozyskuje dzięki pracy silnika elektrycznego, musi więc spełnić wymagania odpowiednie dla urządzeń elektrycznych. Przede wszystkim chodzi o stopień ochronności IP - wymagany stopień ochrony przed wodą wynosi 4 (wentylator jest chroniony przed wodą rozbryzgiwaną) lub 5 (wentylator jest chroniony przed strugą wody). Wentylatory mają zabezpieczenia przed porażeniem drugiego stopnia, aby nie było konieczne dodatkowe uziemienie.
Wentylatory można podzielić ze względu na przeznaczenie i konstrukcję. Te dwa czynniki są zresztą ze sobą silnie powiązane. Przykładowo, wentylator kanałowy (przeznaczony do zamontowania w kanale okrągłym) powinien być wentylatorem, który przetłacza powietrze o dużym ciśnieniu. Takim wentylatorem jest wentylator odśrodkowy.
Ze względu na konstrukcję wyróżniamy:
Wentylatory osiowe (śrubowe). Przeznaczone do przetłaczania powietrza o niskim ciśnieniu - stosowane są tam, gdzie powietrze ma krótką drogę do przebycia - stosowane są jako wentylatory ścienne lub sufitowe. Powietrze, przepływając przez wentylator, nie zmienia kierunku (płynie wzdłuż osi silnika).
1)Obudowa wentylatora
2)Wirnik osiowy
3)Silnik elektryczny
4)Siatka ochronna
Wentylatory odśrodkowe (promieniowe). Ich zadaniem jest przetłaczanie większej ilości powietrza o dużym ciśnieniu, dlatego sprawdzają się jako wentylatory kanałowe. Powietrze jest rozrzucane przez łopatki wirnika i kierowane do wylotu.
Wentylatory o przepływie mieszanym nadają się szczególnie do długich kanałów wentylacyjnych o niewielkich spadkach.
Miejsce montażu.
Ze względu na zastosowanie i miejsce montażu wentylatory dzielą się na:
Wentylatory ścienno-sufitowe.
Wentylatory te montowane są bezpośrednio na ścianie lub suficie i najczęściej są stosowane jako elementy wentylacji miejscowej. Zazwyczaj są urządzeniami o małej wydajności, mogą być zasilane bezpośrednio. Stanowią uzupełnienie nie do końca sprawnej wentylacji grawitacyjnej, bez konieczności przebudowy całego systemu.
Wentylatory kanałowe.
Instalowane są w kanałach (przewodach) okrągłych. Najczęściej są to wentylatory o dużej wydajności i mogą pracować zamiast wentylacji naturalnej - jest zresztą przewidziane, by zależnie od potrzeb wentylator można było włączać i wyłączać. Wentylator jest tak zbudowany, że mimo jego wyłączenia zapewniony jest grawitacyjny przepływ powietrza.
Wentylatory dachowe.
Przeznaczone są do montażu na wylotach przewodów wentylacyjnych na dachu. Ich zadaniem jest nie tylko wyciąganie powietrza z kanału, ale też wykorzystanie warunków panujących na zewnątrz (wiatr, temperatura) do zwiększenia efektywności wentylacji. Najczęściej stosowane są wentylatory kapeluszowe.
Wentylatory wykonuje się najczęściej z tworzyw sztucznych: poliestrów, poliestrów wzmacnianych włóknem szklanym, poliamidów. Ich obudowy - zazwyczaj ze stali nierdzewnej (blacha ocynkowana).
Gdzie instalować wentylator?
Umieszczenie wentylatora w nieodpowiednim miejscu może spowodować obniżenie wydajności i jakości wentylacji. Podajemy kilka wskazówek oraz zaleceń, które pozwolą wyeliminować ewentualne skutki wadliwych rozwiązań.
Należy instalować wentylator wyciągowy zawsze w miejscu najbardziej oddalonym od punktu, w którym powietrze wchodzi (drzwi, nawietrzak, okno) i jak najwyżej nad podłogą.
Instalując wentylator w pomieszczeniu, w którym znajduje się urządzenie z otwartym ogniem, należy dostarczyć taką ilość świeżego powietrza, aby jego zaplanowany nadmiar starczył do spalania płomienia wentylacji (radzimy skontaktować się z fachowcem w tej dziedzinie).
Wentylator nie może być podłączony do przewodu kominowego odprowadzającego spaliny, ani też do pionu wentylacyjnego bez uprzedniej opinii kominiarza o jego stanie.
Nie należy instalować wentylatora w miejscu, gdzie temperatura może przekroczyć 50°C oraz bezpośrednio nad grillami lub palnikami (odporność termiczna tworzywa).
W otworze w ścianie zewnętrznej powinno się stosować wentylator osiowy. Przy podłączaniu do przewodów wentylacyjnych dłuższych niż 1,5 m.b. należy wybrać wentylator o przepływie mieszanym lub odśrodkowym (turbina).
Podłączając wentylator należy upewnić się, czy wszystko - a szczególnie podłączenie elektryczne - zostało wykonane zgodnie z instrukcją.
Europejskie przepisy budowlane wymagają, aby wentylatory zasilane prądem o napięciu 220 V umieszczone były w odległości 1,25 m od zasięgu ręki osoby kąpiącej się lub biorącej prysznic, aby zmniejszyć ryzyko opryskania wodą.
Gdy zachodzi konieczność zamontowania wentylatora w odległości mniejszej niż 1,25 m, należy zastosować wentylator niskonapięciowy (12 V) z transformatorem lub wentylator kanałowy umieszczony jak najdalej w kanale wentylacyjnym. Transformator powinien być zamontowany również w odległości nie mniejszej niż 1,25 m.
Jeżeli kanały wentylacyjne podłączone do wentylatora prowadzone są pionowo przez nieogrzewaną przestrzeń, np. strych, należy je izolować cieplnie w celu zapobiegania skraplaniu się pary wodnej wewnątrz kanału.
Jeżeli kanały prowadzone są poziomo przez nieogrzewaną przestrzeń, należy nadać im lekki spadek w kierunku ujścia układu, aby ewentualne skropliny spływały na zewnątrz budynku.
Montując wentylator w otworze ściany zewnętrznej należy koniecznie połączyć go z kratką zewnętrzną za pomocą kanału wentylacyjnego (najlepiej teleskopowego), lekko nachylonego na zewnątrz. Jeżeli tak się nie stanie, wyrzucane zimą ciepłe i wilgotne powietrze skropli się i spowoduje powstanie wilgoci w murze przed kratką wylotową.
Właściwy dobór wentylatora (przykład)
Przy montowaniu wentylatora osiowego w WC, w ścianie zewnętrznej, postępujemy w poniższy sposób:
określamy rodzaj pomieszczenia - np. toaleta domowa;
obliczamy kubaturę pomieszczenia - np. 2 m x 3 m x 2,5 m = 15 m³;
z tabeli dobieramy krotność wymian powietrza - np. 5 (określona doświadczalnie ilość wymian powietrza dla kubatury danego pomieszczenia w jednostce czasu - 1 godz.);
obliczamy, ile metrów sześciennych powietrza musi wentylator wyrzucić w ciągu 1 h - 15 m³ x 5 = 75m³/h;
kanał o długości ok. 0,5 m, łączący wentylator z kratką zewnętrzną, stawia przepływowi powietrza opór ok. 8 Pa (wartość z wykresu);
w przedstawiony na rysunku sposób sprawdzamy, czy wybrany przez nas wentylator S1 spełnia warunki, tzn. pokonuje opór 8 Pa wyrzucając jednocześnie na zewnątrz minimum 75 m³ powietrza.
Opór szacujemy przez długość kanałów, np. 3 m.b. - ok. 20 Pa.
Następnie:
określamy rodzaj pomieszczenia - np. pokój mieszkalny;
obliczamy kubaturę pomieszczenia - 5 m x 6 m x 2,5 m = 75 m³;
z tabeli dobieramy krotność wymiany powietrza - np. 1;
obliczamy, ile metrów sześciennych powietrza musi wentylator wyrzucić w ciągu 1 h - 75 m³ x 1 = 75 m³/h;
opór stawiany przez kanały przepływającemu powietrzu - ok. 20 Pa;
analizując charakterystyki wentylatorów dobieramy wentylator S15D.
Postanowiłem zebrać wiadomości z Internetu i połączyć je w całość .
Zawsze coś tam więcej informacji będzie .
To zaczynamy od początku :
Co to jest wentylator?
Ogólnie mówiąc, wentylator jest rodzajem pompy, która napędza przepływ powietrza w instalacji wentylacji.
Wentylatory - rodzaje i zastosowanie
Zadaniem wentylatora jest skuteczne odprowadzenie zanieczyszczonego powietrza wewnętrznego (para wodna, zarodniki grzybów i pleśni). Dobrze dobrany i poprawnie zainstalowany wentylator zapewnia odpowiednią jakość powietrza.
Wentylatory - podstawa wentylacji mechanicznej.
Praca wentylatora polega na wymuszaniu przepływu powietrza w danym kierunku oraz z wymaganą wydajnością (określona ilość powietrza, która musi przepływać w jednostce czasu).
Wentylator jest rodzajem sprężarki - zwiększa energię kinetyczną powietrza, czyli nadaje mu prędkość i wymusza jego ruch w określonym kierunku. Potrzebną energię wentylator pozyskuje dzięki pracy silnika elektrycznego, musi więc spełnić wymagania odpowiednie dla urządzeń elektrycznych. Przede wszystkim chodzi o stopień ochronności IP - wymagany stopień ochrony przed wodą wynosi 4 (wentylator jest chroniony przed wodą rozbryzgiwaną) lub 5 (wentylator jest chroniony przed strugą wody). Wentylatory mają zabezpieczenia przed porażeniem drugiego stopnia, aby nie było konieczne dodatkowe uziemienie.
Wentylatory można podzielić ze względu na przeznaczenie i konstrukcję. Te dwa czynniki są zresztą ze sobą silnie powiązane. Przykładowo, wentylator kanałowy (przeznaczony do zamontowania w kanale okrągłym) powinien być wentylatorem, który przetłacza powietrze o dużym ciśnieniu. Takim wentylatorem jest wentylator odśrodkowy.
Ze względu na konstrukcję wyróżniamy:
Wentylatory osiowe (śrubowe). Przeznaczone do przetłaczania powietrza o niskim ciśnieniu - stosowane są tam, gdzie powietrze ma krótką drogę do przebycia - stosowane są jako wentylatory ścienne lub sufitowe. Powietrze, przepływając przez wentylator, nie zmienia kierunku (płynie wzdłuż osi silnika).
1)Obudowa wentylatora
2)Wirnik osiowy
3)Silnik elektryczny
4)Siatka ochronna
Wentylatory odśrodkowe (promieniowe). Ich zadaniem jest przetłaczanie większej ilości powietrza o dużym ciśnieniu, dlatego sprawdzają się jako wentylatory kanałowe. Powietrze jest rozrzucane przez łopatki wirnika i kierowane do wylotu.
Wentylatory o przepływie mieszanym nadają się szczególnie do długich kanałów wentylacyjnych o niewielkich spadkach.
Miejsce montażu.
Ze względu na zastosowanie i miejsce montażu wentylatory dzielą się na:
Wentylatory ścienno-sufitowe.
Wentylatory te montowane są bezpośrednio na ścianie lub suficie i najczęściej są stosowane jako elementy wentylacji miejscowej. Zazwyczaj są urządzeniami o małej wydajności, mogą być zasilane bezpośrednio. Stanowią uzupełnienie nie do końca sprawnej wentylacji grawitacyjnej, bez konieczności przebudowy całego systemu.
Wentylatory kanałowe.
Instalowane są w kanałach (przewodach) okrągłych. Najczęściej są to wentylatory o dużej wydajności i mogą pracować zamiast wentylacji naturalnej - jest zresztą przewidziane, by zależnie od potrzeb wentylator można było włączać i wyłączać. Wentylator jest tak zbudowany, że mimo jego wyłączenia zapewniony jest grawitacyjny przepływ powietrza.
Wentylatory dachowe.
Przeznaczone są do montażu na wylotach przewodów wentylacyjnych na dachu. Ich zadaniem jest nie tylko wyciąganie powietrza z kanału, ale też wykorzystanie warunków panujących na zewnątrz (wiatr, temperatura) do zwiększenia efektywności wentylacji. Najczęściej stosowane są wentylatory kapeluszowe.
Wentylatory wykonuje się najczęściej z tworzyw sztucznych: poliestrów, poliestrów wzmacnianych włóknem szklanym, poliamidów. Ich obudowy - zazwyczaj ze stali nierdzewnej (blacha ocynkowana).
Gdzie instalować wentylator?
Umieszczenie wentylatora w nieodpowiednim miejscu może spowodować obniżenie wydajności i jakości wentylacji. Podajemy kilka wskazówek oraz zaleceń, które pozwolą wyeliminować ewentualne skutki wadliwych rozwiązań.
Należy instalować wentylator wyciągowy zawsze w miejscu najbardziej oddalonym od punktu, w którym powietrze wchodzi (drzwi, nawietrzak, okno) i jak najwyżej nad podłogą.
Instalując wentylator w pomieszczeniu, w którym znajduje się urządzenie z otwartym ogniem, należy dostarczyć taką ilość świeżego powietrza, aby jego zaplanowany nadmiar starczył do spalania płomienia wentylacji (radzimy skontaktować się z fachowcem w tej dziedzinie).
Wentylator nie może być podłączony do przewodu kominowego odprowadzającego spaliny, ani też do pionu wentylacyjnego bez uprzedniej opinii kominiarza o jego stanie.
Nie należy instalować wentylatora w miejscu, gdzie temperatura może przekroczyć 50°C oraz bezpośrednio nad grillami lub palnikami (odporność termiczna tworzywa).
W otworze w ścianie zewnętrznej powinno się stosować wentylator osiowy. Przy podłączaniu do przewodów wentylacyjnych dłuższych niż 1,5 m.b. należy wybrać wentylator o przepływie mieszanym lub odśrodkowym (turbina).
Podłączając wentylator należy upewnić się, czy wszystko - a szczególnie podłączenie elektryczne - zostało wykonane zgodnie z instrukcją.
Europejskie przepisy budowlane wymagają, aby wentylatory zasilane prądem o napięciu 220 V umieszczone były w odległości 1,25 m od zasięgu ręki osoby kąpiącej się lub biorącej prysznic, aby zmniejszyć ryzyko opryskania wodą.
Gdy zachodzi konieczność zamontowania wentylatora w odległości mniejszej niż 1,25 m, należy zastosować wentylator niskonapięciowy (12 V) z transformatorem lub wentylator kanałowy umieszczony jak najdalej w kanale wentylacyjnym. Transformator powinien być zamontowany również w odległości nie mniejszej niż 1,25 m.
Jeżeli kanały wentylacyjne podłączone do wentylatora prowadzone są pionowo przez nieogrzewaną przestrzeń, np. strych, należy je izolować cieplnie w celu zapobiegania skraplaniu się pary wodnej wewnątrz kanału.
Jeżeli kanały prowadzone są poziomo przez nieogrzewaną przestrzeń, należy nadać im lekki spadek w kierunku ujścia układu, aby ewentualne skropliny spływały na zewnątrz budynku.
Montując wentylator w otworze ściany zewnętrznej należy koniecznie połączyć go z kratką zewnętrzną za pomocą kanału wentylacyjnego (najlepiej teleskopowego), lekko nachylonego na zewnątrz. Jeżeli tak się nie stanie, wyrzucane zimą ciepłe i wilgotne powietrze skropli się i spowoduje powstanie wilgoci w murze przed kratką wylotową.
Właściwy dobór wentylatora (przykład)
Przy montowaniu wentylatora osiowego w WC, w ścianie zewnętrznej, postępujemy w poniższy sposób:
określamy rodzaj pomieszczenia - np. toaleta domowa;
obliczamy kubaturę pomieszczenia - np. 2 m x 3 m x 2,5 m = 15 m³;
z tabeli dobieramy krotność wymian powietrza - np. 5 (określona doświadczalnie ilość wymian powietrza dla kubatury danego pomieszczenia w jednostce czasu - 1 godz.);
obliczamy, ile metrów sześciennych powietrza musi wentylator wyrzucić w ciągu 1 h - 15 m³ x 5 = 75m³/h;
kanał o długości ok. 0,5 m, łączący wentylator z kratką zewnętrzną, stawia przepływowi powietrza opór ok. 8 Pa (wartość z wykresu);
w przedstawiony na rysunku sposób sprawdzamy, czy wybrany przez nas wentylator S1 spełnia warunki, tzn. pokonuje opór 8 Pa wyrzucając jednocześnie na zewnątrz minimum 75 m³ powietrza.
Opór szacujemy przez długość kanałów, np. 3 m.b. - ok. 20 Pa.
Następnie:
określamy rodzaj pomieszczenia - np. pokój mieszkalny;
obliczamy kubaturę pomieszczenia - 5 m x 6 m x 2,5 m = 75 m³;
z tabeli dobieramy krotność wymiany powietrza - np. 1;
obliczamy, ile metrów sześciennych powietrza musi wentylator wyrzucić w ciągu 1 h - 75 m³ x 1 = 75 m³/h;
opór stawiany przez kanały przepływającemu powietrzu - ok. 20 Pa;
analizując charakterystyki wentylatorów dobieramy wentylator S15D.