nasiona marihuany

Żywotność pyłku

Wyszukiwarka Forumowa:
S

sub

Guest
Kolejna czytanka.
Jak zwykle - jest mocno oderwana od praktyki i rzeczywistości. Dane czysto porównawczo - informacyjne.
Samoniezgodności u Konopi np: nie ma.
// znaczy się - wydaje mi się, że nie ma bo nie ma na ten temat żadnych informacji :] Czy możliwe jest istnienie samoniezgdonych - ha... a bo ja wiem //

temat powiązany: http://www.forum.haszysz.com/induction-fertile-male-flowers-genetically-female-t21105.html --> jest tam miedzy innymi coś o badaniu żywotności pyłku uzyskanego z indukowanego różnymi "formami "srebra" hermafrodyty : zdjęcie + tekst.

The viability of the pollen grains was tested either by immersing the pollen in 2,3,5-triphenyl 2 H- tetrazolium chloride (TTC; Nutritional Biochemical Corpora- tion, Cleveland, Ohio, USA) for 3 to 5 min or by germinating the freshly collected pollen from the induced male flowers in a medium consisting of 7% sucrose and 1% agar.

Fragmenty: Ogólna Hodowla roślin:
T. Ruebenbauer , H.W. Muller
PWN 1985



2.1.9. Żywotność pyłku

Nie wszystkie pyłki dostające się na znamiona wykazują jednakową żywotność. Niektóre pyłki nie kiełkują w ogóle, inne wolniej, skutkiem czego następuje eliminacja gamet mniej żywotnych. Często zdarza się, że pyłek pochodzący z tej samej rośliny nie jest zdolny do wrośnięcia w szyjkę słupka. Mamy tu do czynienia z samobezpłodnością w wyniku samoniezgodności. Samoniezgodność ma doniosłe znaczenie w doborze naturalnym i jako taka wykształciła się u wielu gatunków roślin.

Istnieje duża rozpiętość żywotności pyłku, a tym samym możliwość przechowywania go dla ewentualnego późniejszego zapłodnienia roślin. Najszybciej zdolność kiełkowania tracą pyłki niektórych gatunków traw, np. jęczmienia, lub ryżu, wobec których występuje konieczność niemal natychmiastowego przeniesienia pyłku z pylników na znamiona słupków, aby nastąpiło zapłodnienie. Pyłek natomiast niektórych gatunków drzew (leśnych i owocowych) przechowywany przez rok nie traci swojej żywotności. Warunkiem korzystnego przechowywania pyłku jest zachowanie odpowiedniej temperatury i wilgotności powietrza. Na ogół optymalna temperatura waha się w granicach 2-8°C, a wilgotność powietrza 30-50%. Przechowywanie pyłku odbywa się w chłodniach i eksykatorach o stałej, niskiej wilgotności. Niektóre gatunki pyłku można przechowywać w temperaturze —190°C. Tylko pyłek, który można przesuszyć bez straty żywotności — można przechowywać przez dłuższy czas w temperaturze niższej niż 0°C. Pyłek innych roślin (np. traw) wymaga w czasie przechowywania stosunkowo wysokiej wilgotności względnej i najdłużej zachowuje żywotność w temperaturze 0-4° C. Utrzymywanie żywotności takiego pyłku sięga kilku dni, najwyżej kilku tygodni. Stosunkowo mało jest danych co do skuteczności przechowywania pyłku w próżni lub atmosferze czystego azotu.

W procesach hodowlanych dużą rolę odgrywa możliwość określenia zdolności pyłku do zapłodnienia. Istnieje wiele metod służących do tego celu

2.1.10. Badanie żywotności i przechowywanie pyłku

Bezpośrednią metodą określania żywotności pyłku jest użycie go do zapylenia roślin testowych i obserwowanie powstawania nasion. Jest to jednakże metoda długotrwała, obarczona ponadto błędami wynikającymi ze zróżnicowania roślin testowych i wpływu warunków zewnętrznych. Szybciej można otrzymać wyniki obserwując kiełkowanie pyłku na znamionach słupków roślin testowych. Ze względu jednak na dużą ilość pyłku na znamionach trudno jest tą metodą otrzymać ścisłe wyniki. Można również obserwować wzrost łagiewek pyłkowych w tkance słupka i zalążni, używając odpowiedniej techniki barwienia łagiewek pyłkowych i obserwując je pod mikroskopem w świetle fluorescencyjnym. Metody wspomniane mają większe zastosowanie do badania samoniezgodności i zgodności krzyżowniczej badanych roślin matecznych i ojcowskich ze względu na konieczność użycia w badaniach obu partnerów. U roślin, których samo- niezgodność przejawia się hamowaniem wzrostu łagiewek pyłkowych na znamieniu lub w obrębie szyjki słupka, cecha ta może być badana za pomocą mniej pracochłonnej techniki „semi-vitro" polegającej na umieszczeniu uciętych i zapylonych szyjek słupków w pożywce agarowej i obserwowaniu łagiewek pyłkowych ukazujących, się w agarze po przerośnieciu słupka.

Żywotność pyłku najczęściej, określa się za pomocą kiełkowania świeżego lub przechowywanego pyłku na sztucznych pożywkach. Ziarna pyłku, wypuszczające w tych warunkach łagiewkę mogą być z całą pewnością uważane za żywotne. Pożywki używane do kiełkowania pyłku są stosunkowo proste, gdyż pytek niektórych gatunków kiełkuje nawet w czystej wodzie. W większości przypadków wymagany jest jednak dodatek cukru, przy czym sacharoza jako dodatek prawie zawsze daje najlepsze wyniki. Optymalne stężenie cukru dla różnych gatunków waha się w bardzo szerokich granicach, zazwyczaj od 10 do 20 %. Pytek wielu gatunków wymaga także obecności substancji stymulujących w pożywce. Najczęściej używany jest wtedy kwas borowy o stężeniu od 0,001 do 0,01 %, Dla większości badań używa się pożywek zestalonych 1-2-procentowym agarem, rzadziej żelatyną, przy czym ziarna pyłku wysiewa się na powierzchni zastygniętej pożywki na szalkach Petriego lub w specjalnych komorach wilgotnościowych na szkiełku podstawowym. Dla kiełkowania pyłku niezbędne jest zapewnienie wysokiej wilgotności względnej powietrza. Łagiewki pyłkowe ukazują się w ciągu kilku minut do kilku godzin od umieszczenia pyłku na pożywce. Wskutek ogromnej wrażliwości pyłku na skład pożywki i warunki zewnętrzne od pobrania pyłku do chwili umieszczenia na pożywce, wyniki częstokroć są zmienne i dla zapewnienia miarodajności wyników konieczne są duże próby. Reakcja pyłku różnych gatunków roślin jest pod tym względem bardzo różna.

Żywotność pyłku można również określić bardzo szybko za pomocą barwienia rozmaitymi barwnikami, np. aceto-karminem, jodem w jodku potasu, błękitem anilinowym lub Sudanem IV. Barwniki te wykazują powinowactwo do poszczególnych substancji obecnych w normalnie wykształconym pyłku, a ziarna pozbawione tych substancji pozostają nie zabarwione. Metody te jednak były niejednokrotnie krytykowane jako dające wyniki niezgodne z faktyczną żywotnością pyłku. Ponadto wskutek zabarwienia wszystkich prawidłowo wykształconych ziarn pyłku, metody te nie pozwalają na określenie wpływu czasu i warunków przechowywania na żywotność pyłku. Mają więc ograniczone zastosowanie w hodowli roślin. Bardziej miarodajne wydają się metody cytochemicznego demonstrowania oddychania żywotnych ziarn pyłku. Tutaj można wymienić metody badania aktywności peroksydazy i test tetrazolinowy, podobny do metody stosowanej przy ocenie nasion. Przy tych metodach tylko ziarna wykazujące metabolizm oksydacyjny określa się jako żywotne.
 
Ostatnia edycja:



Z kodem HASZYSZ dostajesz 20% zniżki w sklepie Growbox.pl na wszystko!

nasiona marihuany
Góra Dół