nasiona marihuany

Epistaza

Wyszukiwarka Forumowa:
S

sub

Guest
Na poczatek nielicencjonowana kopia z wikipedii:

Epistaza – w biologii zjawisko współdziałania genów, charakteryzuje się zależnością obecności jednego genu rozumianego jako para alleli od ekspresji innej pary alleli. Kilka różnych par alleli może wówczas oddziaływać na pojedynczą cechę lub też jedna para alleli może zmieniać właściwości lub hamować efekt innej pary.

Rodzaje epistazy:

1. recesywna (9:3:4);
2. podwójna recesywna (9:7);
3. dominująca (12:3:1);
4. podwójna dominująca (15:1);
5. dominująca i recesywna (13:3)

Gen epistatyczny- jest to gen, który maskuje. Gen hipostatyczny- gen, który jest maskowany.


Na dokładkę: Fragmenty:

Ogólna Hodowla roślin:
T.Ruebenbauer , H.W. Muller
PWN 1985


3.5.2. Epistaza

Epistaza jest to termin zastosowany po raz pierwszy przez Batesona w 1909 r. do określenia działania genów polegającego na maskowaniu lub przykrywaniu efektów innych genów. Od tego czasu termin ten nabrał bardziej ogólnego znaczenia i stał się synonimem współdziałania między genami o różnej lokalizacji; oznacza on więc zjawisko polegające na nieallelicznym współdziałaniu genów, czyli na działaniu interallelicznym.

Epistaza różni się od dominowania tym, że dominowanie dotyczy współdziałania allelicznego w jednym locus, natomiast epistaza dotyczy działania interallelicznego o różnej lokalizacji.

Wskutek różnego sposobu współdziałania genów stosunki rozszczepień w F2 mogą dość znacznie odbiegać od normalnie spotykanych przy braku współdziałać. Tak np. mogą one wynosić 9:7, 13:3, 15:1, 9:3:4, 12:3:1. Gdy współdziałają trzy pary genów, możliwości rozmaitych stosunków są jeszcze większe np. 37:27, 55:9, 27:9:9:19 itp. Stosunek 9:7 wynika często z komplementarnego współdziałania dwu par genów niezbędnych do ujawnienia się danej cechy. Tak np. dla wytworzenia się antocyjanu obok chromogenu konieczny jest enzym oksydaza. Tworzenie się HCN w koniczynie wymaga tworzenia się cyjanogenicznego glukozydu oraz obecności enzymu katalizującego uwolnienie HCN z glukozydu. Ponieważ oba niezbędne do powstania omawianych cech czynniki (A, B) występują w 9 na 16 przypadkach rozszczepień w F2, zaś w 7 na 16 brak jest jednego lub dwu realizatorów cechy, przeto stosunek ten wynosi 9:7.

W hodowli roślin na skutek komplementacji lub przykrywania genów rozszczepienia w F2 dają duże możliwości uzyskiwania nowości niespotykanych u form rodzicielskich. Stąd epistaza odgrywa znaczną rolę, zwłaszcza w hodowli roślin samopylnych, gdzie ma ona największą szansę ujawniania się.

Działanie epistatyczne genów może być różne i bardzo skomplikowane. Dlatego też w rozważaniach ilościowych, opartych na użyciu metod statystycznych, za zmienność związaną z epistatycznym działaniem genów uważa się tę część zmienności, która polega na każdym współdziałaniu. Szczególnie duże znaczenie ma działanie komplementarne genów polegające na wzajemnym uzupełnianiu swych czynności. Dzięki komplementarnym działaniom w F1 mogą powstawać, a następnie w dalszych pokoleniach utrzymywać się właściwości nowe, niespotykane u form rodzicielskich.

Tak np. krzyżując dwie rasy groszku pachnącego (Lathyrus odoratus) o kwiatach białych uzyskuje się czasami w pierwszym pokoleniu osobniki niebiesko kwitnące, w drugim zaś pokoleniu rozszczepienia w stosunku 9 niebieskich:7 białych.

Tego rodzaju dziedziczenie się barwy kwiatów można wyjaśnić na zasadzie komplementarnego działania dwu par genów w tworzeniu się niebieskiego barwnika antocyjanu. Na to by barwnik ten mógł powstać konieczne jest utlenienie oksydazą bezbarwnej substancji zwanej chromogenem. Jeśli w danym przypadku jedna forma rodzicielska mogła syntezować tylko oksydazę, natomiast była pozbawiona zdolności tworzenia chromogenu (AAbb) druga zaś odwrotnie nie mogła syntezować oksydazy, a tylko chromogen (aaBB), to w F1 (AaBb) zaistniały warunki syntezy antocyjanu, a w F2 nastąpiło rozszczepienie w stosunku 9:7.

W niektórych przypadkach interesująca nas cecha dziedziczy się w wyniku niejednakowej kontroli poszczególnych par genów. Jeden lub więcej genów odgrywa zasadniczą rolę w dziedziczeniu danej cechy, pozostałe zaś mogą w nieznaczny sposób wpływać na jej nasilenie. Mówimy wówczas o działaniu genów głównych i genów modyfikatorów. Często rozróżnienie wyniku działania genów modyfikatorów od niedziedzicznych modyfikacji nastręcza poważne trudności.

Wreszcie zagadnienie działania genów w stanie heterozygotycznym. Bardzo często właściwości roślin kontrolowane przez liczne geny polimeryczne, a zwłaszcza plon, są lepsze, gdy poszczególne pary genów są heterozygotyczne, niż homozygotyczne. Można to wyrazić nierównością: Aa > AA > aa. Tego rodzaju działanie genów wymaga oddzielnego omówienia, gdyż jest ono związane ze zjawiskiem heterozji. Na podstawie tego zjawiska tworzy się obecnie liczne odmiany mieszańców, wymagające specyficznego postępowania hodowlanego. Zagadnienie hodowli mieszańców omówimy szczegółowo w rozdziale 5.3.
 



Z kodem HASZYSZ dostajesz 20% zniżki w sklepie Growbox.pl na wszystko!

nasiona marihuany
Góra Dół