nasiona marihuany

Odmiany miejscowe

Wyszukiwarka Forumowa:
S

sub

Guest
Fragmenty:

Ogólna Hodowla Roślin : W.Hoffman, A.Murda, W.Plarre.warszawa 1975


Odmiany miejscowe

Terminem „odmiany miejscowe" określa się takie formy roślin uprawnych, które nigdy nie były świadomie uszlachetniane drogą hodowli. Liczne takie odmiany powstały w granicach rejonów ich obecnej uprawy dzięki selekcji naturalnej i tym samym są bardzo dobrze przystosowane do lokalnych warunków siedliskowych. Wiele odmian miejscowych pochodzi jednakże z innych, niekiedy odległych rejonów, skąd zostały przeniesione przez plemiona koczownicze lub przez podróżników albo w wyniku wyprawy czy zakupu, a nawet zwykłego przypadku. Jeżeli w nowym siedlisku znajdowały one podobne warunki jak w dawnych, wówczas zachowywały swoje pierwotne właściwości. Dzięki temu wiele odmian miejscowych występujących w odległych od siebie rejonach, wykazuje duże podobieństwo pod względem licznych zespołów cech. Jeżeli jednak warunki w nowych rejonach uprawy były odmienne niż w rejonach pierwotnych, wówczas dobór naturalny działał w kierunku zmiany właściwości odmianowych, i to tym skuteczniej, im dłużej trwał okres aklimatyzacji.

Przydatność odmiany miejscowej może być trojakiego rodzaju :

1. Dzięki dobremu przystosowaniu do lokalnych warunków mogą się one bezpośrednio nadawać do uprawy w danym rejonie.
2. Mogą one stanowić materiał wyjściowy do hodowli odmiany ulepszonej przez selekcję.
3. Rody o cennych właściwościach użytkowych, wyprowadzone z odmian miejscowych, mogą być wykorzystane jako komponenty krzyżówek w hodowli kombinacyjnej.​

Odmiany miejscowe wykorzystywane są przede wszystkim bezpośrednio do uprawy i zajmują większość rolniczo użytkowanej powierzchni ziemi. Nawet w krajach o wysoko rozwiniętym rolnictwie nie wszystkie odmiany miejscowe zostały zastąpione odmianami hodowlanymi. Szczególnie ważną rolę odgrywają one nadal wśród roślin pastewnych.

Liczne uprawiane obecnie odmiany hodowlane zostały wyselekcjonowane bezpośrednio z odmian miejscowych. Aczkolwiek odmiany te są najczęściej fenotypowo wyrównane, to jednak, wbrew pozorom, nie są one genetycznie jednorodne z reguły stanowiąc mieszaninę mniej lub więcej zróżnicowanych genotypów. Populacyjny charakter odmiany miejscowej ujawnia się z chwilą rozpoczęcia w jej obrębie zabiegów selekcyjnych. Nawet wśród fenotypowo jednolitych odmian miejscowych selekcja ujawnia odrębne genotypy, różniące się pod względem właściwości fizjologicznych. W krajach, gdzie hodowla roślin dopiero została zapoczątkowana i gdzie w wyniku doboru naturalnego powstały bardzo liczne i różnorodne odmiany miejscowe, można z nich w stosunkowo krótkim czasie, po prostu drogą selekcji, wyprowadzić nowe odmiany, bardziej wydajne nie tylko od form wyjściowych, ale niejednokrotnie także od odmian hodowlanych obcego pochodzenia (Mudra 1964).

Wartość odmian miejscowych bynajmniej nie ogranicza się do rejonów, w których są one uprawiane. Bardziej istotne dla hodowli jest ich znaczenie jako potencjalnego źródła pożądanych genów. Odmiana miejscowa nawet całkowicie nie nadająca się do uprawy w danym rejonie, może okazać się przydatna do celów hodowlanych, jeśli jest nosicielem genetycznie uwarunkowanej odporności na choroby, niskie temperatury, suszę lub tp.

Selekcja prowadzona w obrębie odmian miejscowych prowadzi nieuchronnie do zubożenia i ograniczenia tego bezcennego dla hodowli naturalnego genetycznego rezerwuaru, co może przynieść w przyszłości niepowetowane szkody. Obecnie trudno ocenić, jak bardzo zubożyła się genetyczna baza licznych ważnych roślin uprawnych. Na przykład wszystkie odmiany pszenic uprawiane w Australii powstały w wyniku zaledwie kilku krzyżowań. Banany i trzcina cukrowa reprezentowane są na całym świecie przez nie więcej, jak sto genotypów, i to w większości spokrewnionych ze sobą. Większość krzewów kawowych w Południowej Ameryce pochodzi z kilku nasion, zebranych z jednego jedynego krzewu, jaki znajdował się w amsterdamskim ogrodzie botanicznym (Simmonds, cyt. wg Bennetta 1965).

Wąska baza genetyczna wielu roślin uprawnych powoduje przede wszystkim ich podatność na choroby i szkodniki. Zdaniem wielu badaczy olbrzymie straty, jakie rolnictwo światowe ponosi corocznie na skutek chorób roślin, są wynikiem ograniczenia liczby i różnorodności recesywnych genów odpornościowych, które w genetycznie jednolitej populacji umożliwiają jedynie alternatywną reakcję „wszystko albo nic". Genetyczna zmienność czynników patogenicznych stale wzrasta na skutek mutacji, podczas gdy odmiany roślin uprawnych stają się w wyniku hodowli coraz bardziej jednorodne.

Zachodzącej w światowej skali „erozji genów" (Bennett 1965) można i należy przeciwstawić na podobną skalę prowadzoną akcję zachowania rodzimych odmian miejscowych przez ich systematyczne kolekcjonowanie, rozmnażanie i udostępnianie hodowcom. W tym celu akcja poszukiwawcza, zapoczątkowana przez pionierskie wyprawy Wawiłowa do odległych zakątków świata, jest kontynuowana przez licznych badaczy. Jednakże zebrany dotąd materiał stanowi zaledwie niewielką cząstkę istniejącego bogactwa form roślinnych. Olbrzymie zadania, jakie jeszcze są w tym zakresie do wykonania, mogą zostać zrealizowane jedynie przy międzynarodowej współpracy. Organizowanie takiej współpracy jest jednym z celów FAO4. Poszukiwanie i kolekcjonowanie wszelkich roślinnych form uprawnych zostało z inicjatywy FAO skoordynowane oraz ułatwiona została swobodna wymiana zebranych materiałów. Dzięki publikowanym od 1950 r. Katalogom (FAO World Catalogue of Genetic Stocks), zawierającym szczegółowe opisy wielkiej liczby odmian hodowlanych i miejscowych, przede wszystkim ryżu i pszenicy, hodowcy informowani są na bieżąco o materiałach będących do dyspozycji. Bezpośrednim kontaktom między hodowcami służą specjalne spisy (World List of Plant Breeders), zawierające adresy hodowców i instytucji hodowlanych, zajmujących się różnymi gatunkami roślin.

Poza tym FAO finansuje lub inicjuje organizowanie nowych „ośrodków nasiennych" (Seed Centers), które obok już istniejących podobnych instytucji kolekcjonują, opracowują i rozprowadzają zebrane materiały. Dla hodowcy — praktyka pomoc tych placówek ma nieocenioną wartość. Obecnie nie tylko żaden indywidualny hodowca, ale nawet instytut hodowli roślin nie jest w stanie pozwolić sobie na zgromadzenie, należyte prowadzenie i ocenę dużej kolekcji roślin uprawnych. Zadanie to spełniają instytucje naukowe powołane specjalnie w tym celu, a hodowcy pozostaje jedynie zwrócenie się do nich z prośbą o materiał odznaczający się określonymi właściwościami genetycznymi. Dzięki międzynarodowej współpracy tych instytucji możliwe jest zrealizowanie dezyderatów, dotyczących nawet bardzo rzadko spotykanych genotypów. Wśród aktualnie działających instytucji, które zajmują się wyłącznie lub głównie zbieraniem, gromadzeniem i oceną kolekcji roślin uprawnych, należy przede wszystkim wymienić następujące:

Wsiesojuznyj Institut Rastieniewodstwa im. N. J. Wawiłowa (WIR), Leningrad, ZSRR;
Max-Planck-Institut fur Ziichtungsforschung, Koln-Vogelsang, RFN;
Zentralinstitut fur Genetik und Kulturpflanzenforschung, Ga- tersleben, NRD;
Crop Research and Introduction Centre, Izmir-Karsiyaka, Turcja;
Section of Plant Introduction, U.S.D.A., Plant Industry Station, Beltsville, Maryland, USA;
Plant Introduction Section, Division of Plant Industry, Canberra, Australia;
p. Centro Internacional de Mejoramiento de Maiz y Trigo (CIMMYT) = International Maize and Wheat Improvement Center, Mexico-City (głównie kukurydza);
International Rice Research Institute (IRRI), Los Banos, Filipiny (ryż);
International Wheat Rust Testing Centrę Plant Breeding Sta- tion, Njoro, Kenia;
Institut fiir Pflanzenbau und Saatgutforschung der Forschungs- anstalt fur Landwirtschaft, Braunschweig-Vciłkenrodef RFN.

W stadium budowy lub projektowania są dalsze tego rodzaju krajowe i międzynarodowe instytuty, na. in. w Bari (Włochy), w Indiach, Japonii, Związku Radzieckim, w krajach skandynawskich, Bułgarii, Etiopii, Nigerii i Peru. Jak dotąd „banki genów" nie zostały zorganizowani' w Azji południowo-wschodniej, w Afryce i Południowej Ameryce, (Więcej danych dotyczących tego problemu p. Whyte. 19§8, Huckuck 1962, Bennett 1965, Pichel 1969, Frankel i Bennett 1970).
 



Z kodem HASZYSZ dostajesz 20% zniżki w sklepie Growbox.pl na wszystko!

nasiona marihuany
Góra Dół