S
sub
Guest
grandolek napisał:Ja mam pytanie gdyby roztwór został zrobiony teraz i gdyby leżał mi do out 2012 to stało by się coś z nim ? byłby bezużyteczny ?
Po ciemku: zamknięty np: w butelkę z ciemnego szkła - nalane "pod" korek.
Nie powinno się z tym imo. nic w zasadzie dziać.
| tak przynajmniej jest w wypadku roztworów soli srebra - azotanu czy siarczanu - na czystej wodzie - mogą stać w zasadzie do woli - w tym co wychodzi z "elektrolizy" - czyli zupie - "coś tam" pewnie się lekko zmieni - szczególnie jak będzie ciemne - opadnie wszystko co będzie mogło opaść - ale jony Ag+ w takich warunkach przechowywania jak wyżej - powinny pozostać w r.|
Moim zdaniem o wiele lepiej mimo wszystko jest się postarać i poeksperymentować z otrzymaniem soli srebra : przez tlenek srebra - tak da się zrobić siarczan - Brudny bo ze stopu - dowolny kawałek srebra - kolczyk - pierścionek cokolwiek.
Nawet z czwartej próby.
- pierwsza próba srebra – 925
- druga próba srebra – 875
- trzecia próba srebra – 830
- czwarta próba srebra – 800
Podobnie da się zrobić i brudny azotan srebra - ale trza mieć kwas azotowy.
Niby nie problem ale..
Aby zrobić siarczan trza mieć tlenek srebra - bo srebro się w kwasie siarkowym nie rozpuszcza [ chwila na portalu chemika piszą co innego - no bez podanie pewnego szczegółu - srebro rozpuszcza się w stężonym kwasie siarkowym na gorąco .. ]
Z rozcieńczonym kwasem siarkowym nie powinno być problemu:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Akumulator_kwasowo-ołowiowy
37% H2SO4 - naładować na max - starego grata co jeszcze dycha ale ledwo: odlać elektrolit .. i jest.
popatrzmy: http://vmc.org.pl/print.php?what=article&id=225
Azotan(V) srebra(I) - otrzymuje się go poprzez rozpuszczanie metalicznego srebra w kwasie azotowym. Bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie (122g na 100g wody w temperaturze 0*C). Jest najbardziej popularną solą srebra. Rozkłada się na metaliczne srebro pod wpływem światła oraz związków organicznych. W kontakcie ze skórą pojawiają się czarne plamy, które są nie do zmycia (usuwają się same po około 2-3 tygodniach). Jest białą substancją.
Azotan się najlepiej rozpuszcza. I tylko dlatego go się używa do robienia STS. i wszystkiego innego co tylko dusza/lub i potrzeba zapragnie
Siarczan(VI) srebra(I) - otrzymuje się go poprzez rozpuszczanie srebra lub tlenku srebra w kwasie siarkowym. Jest bardzo słabo rozpuszczalny w wodzie (0,57g na 100g wody w temperaturze 0*C).
A jednak 0.57 - ale w 100g wiec w 1l 5.7g - całkiem sporo - zdecydowanie więcej niż ktokolwiek przy zdrowych zmysłach użyłby w r. do "hermienia" - | raczej 0.5g/l max |
Tlenek srebra(I) - otrzymuje się go w skutek działania wodorotlenków litowców na sole srebra. Jest to ciemny osad praktycznie nierozpuszczalny w wodzie (0,01g/l). Ta minimalna ilość wystarcza do wytworzenia w roztworze reakcji słabo alkalicznej. Służy często do zmiany chlorków innych metali na wodorotlenki. Pod wpływem wodoru, tlenku węgla oraz związków organicznych redukuje się do metalicznego srebra.
Tlenek da się zrobić elektrolitycznie - wystarczy - dodać do wody - podczas elektrolizy albo zasady sodowej - albo węglanu sodu. | jak da się węglan zapewne wypadnie węglan srebra przynajmniej częściowo? hmm.. i tak nietrwały po ogrzaniu rozpada sie do tlenku|
Z silnie zasadowego r. powinien wylatywać od razu - i jedna z elektrod - znajdzie się w postaci "osadu" na dnie naczynia - nic tylko czekać aż opadnie : zlać wodę.. i jest - forma która łatwo przerobić na siarczan nawet przy pomocy rozcieńczonego kwasu.
Można operować ilościami nieco na oko : | nieprecyzyjne| bo nadmiaru kwasu łatwo się pozbyć.
Kolejna ciekawostka to: -> praktycznie nierozpuszczalny w wodzie (0,01g/l) – czyli 10 mg/l – a to już w wypadku – wielokrotnych oprysków – co dzień – w ilości takiej co całkiem zmoczy roślinę … może wystarczać do hermienia co niektórych sztuk. Sam tlenek powinien podziałać.. | procedura stosowana dla CS .. tak wygląda | - choć patrząc na inne dane o rozpuszczalności zaczyna to być wątpliwe... ha... 0.0002g/lto już raczej za mało. Z kolei - Solubility in water 0.025 g/L na podstawie -> Lide, David R. (1998). Handbook of Chemistry and Physics (87 ed.). Boca Raton, FL: CRC Press. pp. 4–83. ISBN 0-8493-0594-2. : a 0.025g/l styka luzem.
Ha… Jacyś chętni Rozpisze jak by co – z ilościami – składników – na szklanki – łyżeczki – i ml w strzykawce.
Z dowolnego kawałka – srebra próby jaka się trafi – powinno się udać.. Zrobić tak coś co podziała za każdym razem – powtarzalnie – da się to raczej przechowywać… A zanieczyszczeniami – nie ma się co za bardzo przejmować. Czy będzie to siarczan w 92 czy w 80% - nie powinno mieć w zasadzie żadnego znaczenia.
==============================================
Jeszcze jedna "opcja" - ciekawe jak jest z rozpuszczalnością tlenku srebra w occie 10%
http://en.wikipedia.org/wiki/Silver_acetate
Solubility in water 1.02 g/100 mL (20 °C)
Zupełnie nieźle się rozpuszcza
Ciekawe czy ocet działa na tlenek...
Popatrzmy:
http://www.saltlakemetals.com/Solubility_Of_Silver_Compounds.htm
W grę wchodzi:
Azotan. Fluorek. Octan. Siarczan.
Realnie zapewne azotan ocnan i siarczan...
================================
A teraz pora na tradzik :]
http://luskiewnik.strefa.pl/akne/p11.htm
Argentum citricum (Itrolum) – srebro cytrynowe, itrol, cytrynian srebra – biały proszek rozpuszczający się w 3800 częściach wody. Silnie odkażajacy i ściągający. Zewnętrznie stosowany przy rzeżączce 1:4000 oraz bakteryjnych chorobach skóry.
Kapkę słabo rozpuszczalny - ale : nasycony roztwór powinien przy kilkukrotnym całkowitym " zmoczeniu rośliny" podziałać.
To jest ciekawe : jak się ma prawdziwe "srebro koloidalne" do tego co się zwie CS | i co jest czymś zupełnie innym |
Argentum colloidale = Argentum colloidalae (kollargol, collargol) – zwany dawniej kolodjonowy galaretowaty rozczyn srebra, kolargol, lub w nowszych czasach - srebro koloidalne – czarne lub prawie czarne, błyszczące, metaliczne blaszki lub cząstki (zawierające 70% srebra Ag) roztwarzające się przy rozcieraniu z wodą w ciecz zielonawo-czarną. 50% roztwór srebra koloidalnego w wodzie jest nieprzezroczysty. Srebro kolidalne hamuje rozwój bakterii i wirusów, pobudza czynności układu siateczkowo-śródbłonkowego i samej tkanki limfoidalnej. Dzięki temu srebro koloidalne podnosi odporność organizmu na infekcje i pobudza wytwarzanie przeciwciał.
Stosowany był przy wszelkich możliwych procesach ropnych, uogólnionych zakażeniach bakteryjnych, przy infekcji gronkowcami, paciorkowcami, tzw. zepsutej krwi, gorączce porodowej, róży, bronchicie, czyrakach, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu opłucnej, posocznicy (sepsis). Między innymi tym związkiem ratowano życie ludzi cierpiących na rozmaite ciężkie choroby bakteryjne. Antybiotyków i sulfonamidów wówczas nie było. Srebro koloidalne odegrało w dawnej medycynie ogromną rolę.
Obecnie niektóre firmy próbują wprowadzić na rynek namiastki srebra koloidalnego. należy jednak podkreślić, że niewiele mają one wspólnego z dawnym srebrem koloidalnym, przede wszystkich ze względu na charakter chemiczny jak i stężenie. Zważywszy na charakter tego typu współczesnych preparatów (suplement) jak i śladowe w nich stężenia srebra nie należy wierzyć w ich cudowną moc leczniczą. Porównywanie współczesnych namiastek preparatów srebrowych do dawnego srebra koloidalnego jest moim zdaniem niepoważne.
Srebro koloidalne było podawane doustnie, dożylnie, podskórnie, doodbytniczo oraz na skórę i błony śluzowe. 0,5-1% roztwory stosowano do oczu (także u niemowląt 1% roztwór do zabiegu Crede’go); maści 1-15%; 0,5-1% roztwory wodne do przepłukiwania pęcherza moczowego.
Maść ze srebrem koloidalnym:
Rp. Kolloidales Silber (Argentum colloidale) 15%
Aqua destillata 5%
Adeps benzoatus (smalec konserwowany kwasem benzoesowym) 73%
Cera flava (wosk żółty) 7%
Dożylnie podawano 2% roztwór srebra koloidalnego w dawce 8-10 ml, aż do ustąpienia gorączki.
Srebro koloidalne otrzymywane było na skale przemysłową kilkoma sposobami. Najczęściej doprowadzano do połączenia albuminy z jaj kurzych (kwas protoalbinowy) w roztworze wodorotlenku sodu z azotanem srebra. W wyniku reakcji powstawał protoalbinian srebra. Następnie z uzyskanej masy wytrącano 20% kwasem octowym otrzymaną sól srebrową kwasu anhydroprotoalbinowego. Produkt ten rozpuszczano w 30% roztworze NaOH, sączono i poddawano dializie. W końcowym etapie odparowywano oczyszczony roztwór do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem.
Popularną metodą otrzymywania srebra koloidalnego było również redukowanie roztworu azotanu srebra siarczanem żelazawym i cytrynianem sodowym. Uzyskany osad przemywano cytrynianem sodu, następnie rozpuszczano w wodzie, dodawano albuminę z jaja kurzego i etanol w celu wytrącenia osadu metalicznego z tego roztworu. Osad suszono.
Tak poza tym wszystkim metaliczne srebro nie ma działania antybakteryjnego : - Do znalezienia w google books : - jak nie ma warstwy tlenkowej i nie wprowadza do r. jonów Ag+ nie działa wcale.
===============================================
Popatrzmy na apteki.
Na ratunek kobiecie – globulki i krem dopochwowy.
VITAgyn C to nowoczesny preparat ginekologiczny, zawierający witaminę C, cytrynian srebra, kwas mlekowy i maltodekstryny, składniki istotne dla szybkiego przywrócenia właściwego pH pochwy i odbudowy jej naturalnej flory bakteryjnej, jak również w walce
z patogenami.
EDIT:
KURCZE:
Wodorotlenek sodowy i potasu (NaOH i KOH)
Jony OH- wytrącają z roztworów zawierających jony Ag+ nietrwały wodorotlenek srebra AgOH, który szybko rozpada się na tlenek srebra Ag2O:
2Ag+ + 2OH- → 2AgOH → Ag2O +H2O
Osad nie rozpuszcza się w nadmiarze odczynnika. Rozpuszcza się w
amoniaku:
- Ag2O + 4NH3 + H2O → 2Ag(NH3)2+ + 2OH-
- rozcieńczonym kwasie azotowym
- roztworach węglanu amonu
- roztworach tiosiarczanów
- roztworach KCN
Nie pisze nic o occie czy H2SO4 ;(
Ostatnia edycja: