Ale czy ten siet jest chemiczną podróbka leków na bazie maku?
Zgadzam się... ludzie to ćpają, bo chcą mieć bombę na wzór opiatów
A tutaj wyciąg z wiki:
"Dekstrometorfan pokonuje barierę krew-mózg, wykazuje następujące działania na ośrodkowy układ nerwowy:
jest agonistą receptorów σ1 oraz σ2
blokuje otwarty kanał NMDA (przy wyższych dawkach)
blokuje wychwyt zwrotny serotoniny (jest SRI, choć niewątpliwie nie można go uważać za SSRI wskutek wielokierunkowości jego działań na inne receptory)
jest antagonistą receptorów nikotynowych α3β4
według niektórych źródeł blokuje wychwyt zwrotny dopaminy (poprzez agonizm fragmentu PCP2 receptora NMDA), jednak działanie dopaminergiczne jest kwestionowane.
Dekstrometorfan zazwyczaj powoduje wyrzut histaminy z mastocytów, co jest przyczyną swędzenia i zaczerwienia skóry, a także podwyższenia temperatury ciała. U niektórych osób reakcja ta może być wybitnie silna, co może doprowadzić nawet do wstrząsu anafilaktycznego, dlatego zaleca się ostrożność i unikanie lekkomyślnych zachowań.
Efekty te można zniwelować przy użyciu antyhistaminików, jednak nie każdy jest skuteczny (zazwyczaj potrzebne są te silniej działające) i nie każdy można bezpiecznie łączyć z dekstrometorfanem.
Dekstrometorfan zażyty w większych dawkach, znacznie przekraczających dawki terapeutyczne, wykazuje działanie narkotyczne (ang. recreational action) charakterystyczne dla dysocjantów (choć wykracza ono poza zakres "klasycznych dysocjantów" ze względu na szerokie spektrum działania na różne receptory) oraz nieznacznie euforyzujące. Z tych względów bywa on używany do celów rekreacyjnych. Nazbyt częste używanie dekstrometorfanu skutkuje znacznym wzrostem tolerancji na działanie rekreacyjne, natomiast skuteczność przeciwkaszlowa raczej się nie zmniejsza.
W niższych dawkach
powoduje zwykle lekkie uczucie upojenia i nieznaczne pobudzenie połączone z gadatliwością; sporadycznie: halucynacje przy zamkniętych oczach; przy wyższych może powodować wrażenia całkowitego oderwania od ciała (OOBE) i utraty własnej tożsamości (depersonalizacja). Powoduje także niezborność ruchów (ataksję), zaburzenia równowagi, kłopoty z mówieniem, opóźnienie reakcji, rozszerzenie źrenic (u osób ze słabą funkcją CYP2D6 lub po uprzednim zahamowaniu tego enzymu w różny sposób), przyspieszenie pulsu. W przypadku masywnego przedawkowania (takie sytuacje są sporadyczne, głównie w celach samobójczych), połączonego wówczas z utratą świadomości, może dojść do depresji układu oddechowego i śmierci.
Działanie wywołane dekstrometorfanem można z dużym przybliżeniem porównać do ketaminy oraz PCP, choć jest od nich nieporównanie słabszym specyfikiem."